واقعیت ماجرا این است که کم‌کم باید به زندگی موقتی با کرونا عادت کنیم و با آن اُخت شویم، از روزهای اوج کرونا در اسفند تا این روزها که کمی تب تند کرونا اُفت کرده، خُرده رفتارهایی در سطح اجتماع دیده می‌شود که با ادعاهای گزافی که درباره فرهنگمان داریم همخوانی ندارد(چه فرهنگ مذهبی‌مان و چه فرهنگ نژادی‌مان). این مطلب درباره تاثیرات منفیِ بی‌مبالاتی‌های کرونایی‌ست.

سرفه‌کنان، دست بر روی صورت زد و ماسکی را که چندین ساعت بر روی دهان داشت را در آورد و بعد دستکش آن‌ها را در گوشه‌ای از خیابان پرت کرد و سوار ماشینش شد و رفت. این داستان ماسک‌ها و دستکش‌های رها شده در کوچه‌های این شهر است.

ماسک، دستکش و دستمال‌هایی که برای حفاظت از انتقال ویروس کرونا استفاده می‌شده است، اکنون در معابر، کوچه و پس کوچه‌ها و حتی بوستان‌های پایتخت رها و در زیر پا‌ها لگد مال و در جوی آب‌ها شناور می‌شوند. برخورد این ماسک، دستمال و دستکش‌ها بر هر سطوحی از فضای آزاد مخاطره انگیز است و امکان دارد با زنده مانده در محیط سایر افرادی که با آن در تماس هستند را آلوده کند.

هر چند شاید بعضی از این افراد از روی ناآگاهی دست به رهاسازی این وسایل می‌زنند، اما این کار خلاف اخلاق است و سلامت را در جامعه تهدید می‌کند.

«رهاسازی ماسک، دستمال الکلی و دستکش‌ها در سطح شهر تهدید زیست محیطی است» این گفته رئیس اداره محیط زیست انسانی اداره کل حفاظت محیط زیست استان تهران است. رهاسازی این اقلام در فضای باز سلامت شهروندان را به خطر می‌اندازد و یکی از عوامل انتشار در انتقال ویروس کرونا است.

آنقدر انتقال این ویروس سریع و خطرناک است که اگر جدی گرفته نشود به چرخه انتقال باز می‌گردد از این رو ما از مسئولان شهرداری تهران درخواست کرده ایم تفکیک زباله را متوقف کنند و به سرعت پسماند‌های خانگی و بیمارستانی را دفن کنند. باید مراقب افراد جامعه بود چرا که بیشترین افرادی که در معرض آسیب به ویروس کرونا در سطح شهر هستند پاکبان‌های زحمت‌کش برای انجام وظیفه و خدمتگذاری و همچنین زباله‌گرد‌ها که از این طریق امرار معاش می‌کنند.

پیش از این نیز زنگ خطر رهاسازی دستکش و ماسک آلوده به ویروس کرونا در فضا‌های عمومی نیز از سوی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به صدا در آمده بود. عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با اشاره به احتمال انتقال ویروس کرونا از طریق دستکش‌ها و ماسک‌های رها شده در فضای آزاد، بر لزوم رعایت نکات بهداشتی در زمان جدا کردن آن‌ها از بدن تاکید کرده بود.

دکتر مجید مرجانی در این باره گفته است: افرادی که علائم شبیه سرماخوردگی دارند، بهتر است از وسایل حفاظتی برای جلوگیری از انتشار ویروس از جمله ماسک و دستکش استفاده کنند، البته استفاده از دستکش برای انجام امور روزمره در مکان‌های عمومی برای تمام افراد لازم است.

از طرفی ممکن است ویروس‌ها روی سطوح این وسایل بنشینند و تا مدت چند ساعت یا چند روز، زنده بمانند؛ در نتیجه ماسک‌ها و دستکش ها، خود می‌توانند موجب انتقال بیماری شوند؛ بنابراین باید به گونه‌ای از سطح بدن جدا شوند که هیچ تماسی با پوشش خارجی آن‌ها رخ ندهد.

پوشش خارجی دستکش‌ها و ماسک را بدون ایجاد کوچکترین تماس با پوست بدن، به سمت داخل مچاله کنید، آن‌ها را درون کیسه فریزر انداخته و گره بزنید. سپس بسته خود را به داخل سطل آشغال دردار بیاندازید. همچنین عضو کمیته کشوری مقابله با کرونا یکی از راه‌های گسترش کرونا را رها کردن ماسک و دستکش در معابر می‌داند. سهل انگاری در رهاسازی ماسک و دستکش و سایر اقلام بهداشتی در خیابان‌های شهر اگر کسی را به این ویروس مبتلا کند، دردناک خواهد بود.

پویش نه به رها کردن ماسک و دستکش آلوده در شیراز

البته سمن‌ها و پویش‌های مردمی تا حدی دارد خلاهای موجود را پر می‌کند و رفته رفته خبرهای خوبی به گوش می‌رسد، آن‌هم پویش نه به رها کردن ماسک و دستکش آلوده در شیراز بود. برای نخستین بار پویش نه به رها کردن ماسک و دستکش‌های آلوده در خیابان پست شیراز آغازشد.

پویش نه به رها کردن ماسک و دستکش‌های آلوده به ویروس کرونا یک حرکت جریان‌ساز برای افزایش بهداشت عمومی، ارتقاء آگاهی و توجه شهروندان به حفظ محیط زیست شهری است. فرهنگ سازی، نهادینه کردن انضباط اجتماعی و مشارکت شهروندان در جلوگیری از رهاسازی ماسک و دستکش‌های آلوده در معابر خیابان پست است.

در پویش نه به رها کردن ماسک و دستکش آلوده کاستن از بار ماسک‌های آلوده و دستکش، احترام به شهروندان، وظیفه شناسی، انسان دوستی و نوع دوستی، داشتن شهری سالم و عاری از آلودگی دنبال می‌شود. حرکت پویش گامی برای احقاق حقوق شهروندی است که باید به یک فرهنگ تبدیل شود. داشتن محیط زیست شهری سالم و به دور از مخاطرات زیست محیطی از مطالبات هر شهروندی است. درخیابان پست شیراز ۲۶ پاکبان فعالیت می‌کنند. خیابان پست در مسیر خیابان مدرس مهمترین مسیر تردد شرق به غرب و بالعکس شیرازاست.