قانون مونع ورود بازیکنان و مربیان خارجی از زمان تصویب موافقان و مخالفان زیادی داشته است.
پرونده‌های پرتعداد تیم‌های ایرانی در فیفا که محکومیت‌های فراوانی را برای فوتبال ایران به همراه داشته سرانجام باعث وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال در تصمیمی، ورود مربیان و بازیکنان خارجی را ممنوع کنند و حالا تیم‌های ایرانی تنها می‌توانند از نفرات فعلی خود استفاده کنند و اجازه آوردن مربی و بازیکن خارجی ندارند. تصمیمی که مشابه آن سال‌ها پیش درباره عدم ورود دروازه‌بان‌های خارجی گرفته شد و تنها خروجی آن بالا رفتن قیمت گلرهای داخلی بود، حالا به شکل دیگری اتخاذ شده و باید دید این بار چه خروجی برای فوتبال ایران به همراه خواهد داشت.
از زمان اعلام این تصمیم، موافقان و مخالفان زیادی درباره این قانون جدید نظرات خود را اعلام کرده‌اند؛ موافقان این قانون معتقدند در شرایط فعلی که قیمت ارز در حال افزایش است این تصمیم می‌تواند از هدر رفتن منابع جلوگیری کند و فرصت پیشرفت را برای مربیان و بازیکنان داخلی فراهم سازد. در طرف مقابل هم مخالفان می‌گویند جلوگیری از ورود خارجی‌ها سطح کیفی مسابقات را پایین می‌آورد که این برای لیگ برتر اتفاق خوبی نیست. نباید فراموش کرد که در سال‌های اخیر مربیان خارجی خوبی چون کارلوس کیروش، برانکو، شفر و استراماچونی به فوتبال ایران آمده و تاثیر مثبتی گذاشته‌اند، در واقع اگر انتخاب مربی و بازیکن خارجی با مطالعه و تنها براساس صلاحیت باشد، حضور این افراد با وجود هزینه بالاتر می‌تواند کمک شایانی به پیشرفت فوتبال کند.
در این بین نکته مهمی که باعث اعتراض بسیاری از تیم‌ها به خصوص فولاد خوزستان شده این است که بیشتر محکومیت‌های فوتبال ایران مربوط به دو تیم استقلال و پرسپولیس بوده و دیگر تیم‌ها کمتر درگیر پرونده‌های فیفا شده‌اند. در واقع تیم‌هایی چون سپاهان، فولاد، ذوب آهن و بقیه تیم‌هایی که هرگز درگیر این مشکلات نبودند هم با این قانون ضرر می‌کنند. علاوه بر این در لیگ برتر تیم‌های خصوصی چون تراکتور و شهرخودرو هم حضور دارند که هزینه‌هایشان از بودجه دولتی جداست و فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش نباید برای این تیم‌ها تصمیم‌گیری کنند. در چنین شرایطی تیم‌های دیگر تصور می‌کنند قربانی سرخابی‌های پایتخت هستند که نمی‌توانند مربی و بازیکن خارجی جذب کنند.
در این میان خود فدراسیون فوتبال هم در چنین بحرانی نقش دارد و با قرارداد عجیبی که با ویلموتس بسته به نوعی در تصویب چنین قانونی نقش داشته است. مهدی تاج، رییس اسبق فدراسیون فوتبال هم معتقد است چنین قانونی چندان مفید نیست و به کار فوتبال ایران نمی‌آید؛ حتی پیش از این قرار بود تنها تیم‌هایی که به نفرات خارجی بدهی دارند، شامل این قانون می‌شوند اما در نهایت تمام تیم‌ها از جذب نفرات خارجی محروم شدند.
حال علامت سوال بزرگی که در ذهن علاقه‌مندان به فوتبال شکل می‌گیرد این است که تیم‌ها در صورت جدایی نفراتی چون شیخ دیاباته، بشار رسن، کیروش استنلی و دیگر خارجی‌های خوب لیگ برتر باید چگونه جای خالی آن‌ها را پر کنند؟ اتفاقی که قطعا روی نتایج تیم‌های ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا هم تاثیر خواهد گذاشت؛ مسابقاتی که موفقیت در آن می‌تواند درآمدزایی ارزی خوبی برای تیم‌ها به همراه داشته باشد. در واقع بهتر بود فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش راهکارهای دیگری را برای حل این مشکل بررسی می‌کردند و با این قانون به نوعی صورت مسئله را پاک نمی‌کردند. راهکارهایی چون انتخاب یک کمیته فنی برای بررسی تمامی خارجی‌های وارد شده به لیگ برتر که می‌توانست جلوی ورود نفرات بی‌کیفیت را بگیرد.
