اگر بخواهیم برای سینمای دفاع مقدس در ژانر اکشن، تنها یک شمایل قهرمان نام ببریم بیتردید آن یک نفر «جمشید هاشمپور» است؛ بازیگری که نزدیک به ۲ دهه قهرمان اول سینمای اکشن بویژه دفاعمقدس بود.
«اگر بخواهیم برای سینمای دفاع مقدس در ژانر اکشن، تنها یک شمایل قهرمان نام ببریم بیتردید آن یک نفر «جمشید هاشمپور» است؛ بازیگری که نزدیک به ۲ دهه قهرمان اول سینمای اکشن بویژه دفاعمقدس بود. عقابها، پایگاه جهنمی، بازداشتگاه، ضربه طوفان، رنجر، پرواز از اردوگاه، باشگاه سری، هیوا، نفوذی، قارچ سمی و مزرعه پدری از جمله فیلمهای دفاعمقدسی جمشید هاشمپور هستند که او در عمده آنها ایفاگر نقشهای متناسب با سینمای اکشن بود. هاشمپور در عین حال یکی از پرکارترین بازیگران سینمای ایران است که از سال ۴۷ تا امروز، طی ۵۲ سال در بیش از ۱۱۰ فیلم سینمایی بازی کرده است؛ فیلمهایی که عمدتا قهرمانمحور بودهاند. اما با این قهرمان نامهربانی شد. پیشتر نوشتیم که حتی سیمرغ هم با او نامهربانی کرد. هاشمپور در حالی در جشنواره سیوششم فجر به عنوان بهترین بازیگر نقش مکمل مرد انتخاب شد که نقشش به هیچوجه یادآور قهرمان نبود. جمشید هاشمپور برای بازی در فیلم دارکوب، به خاطر ایفای نقش یک دلال خرید و فروش نوزاد این جایزه را گرفت؛ نقشی که هیچ ارتباطی به یک قهرمان ندارد و فرسنگها با «جمشید هاشمپور»ی که از هلیکوپتر روی هوا به زمین میپرید یا با حرکتهای خارقالعاده رزمیاش همزمان ۳۰ نفر را به زمین میکوفت فاصله داشت. شاید همین سیمرغ نشانه دقیقی برای توضیح مواجهه مدیریت سینمایی و جشنوارهای کشور با «قهرمان»هاست؛ قهرمانهایی که اگر چه آنها دوستشان نداشتند اما تا سالها در ذهن و خاطرات مردم جا باز کرده بودند.
رویکرد سوالبرانگیز مدیران سینمایی دهه ۶۰ درباره هاشمپور، در واقع سنگبنای نگاه مدیریتی سینما در دهههای بعد هم شد؛ رویکردی که طی این سالها و پس از افشاگریهای او، با پاسخهایی عجیبتر از سوی مدیران آن دوره مواجه شده است، چرا که واقعا هنوز هم دلیل روشنی بر ممنوعالکاری ۳ سالهاش مطرح نکردهاند. هاشمپور که به گفته خودش به خاطر مسائل اخلاقی از سینمای قبل از انقلاب کنار کشیده بود، در روزگاری که به قهرمان اول سینما تبدیل شده بود، کنار گذاشته میشود. خودش میگوید: «بعد از ممنوعالکاری، اقدامی نکردم و حتی ارشاد هم نرفتم که اصلا چرا ممنوعالکار شدهام یا درخواست بدهم ممنوعالکاریام را لغو کنند. حتی کسی به من خبر نداد ممنوعالکار شدهام. آن موقع کارگردانها و تهیهکنندهها لیست بازیگرانشان را میبردند ارشاد، در آنجا به آنها میگفتند هاشمپور فعلا نمیتواند کار کند. دلیل خاصی نداشتند، فقط میگفتند ایشان خیلی دارد پرواز میکند و مطرح میشود.»
بعد که با حضور در «روز باشکوه» عیاری ممنوعیتش رفع میشود، کارگردانها و تهیهکنندگان تا بیش از ۱۵ سال، دست از سرش برنمیدارند و پرکارترین سالهای جمشید هاشمپور در سالهای پس از انقلاب آغاز میشود. در همه این سالها او تبدیل به شمایلی خاص از قهرمان در سینمای دفاعمقدس میشود و آن قدر بازیهای قابل قبولی از خود ارائه میدهد که در خاطرهها باقی میماند.»