به نقل از گاردین، تاکنون در هیچ فیلمی شاهد هم‌پوشانی کامل بین واقع‌گرایی اجتماعی کارهای کن لوچ و وحشت ماورای طبیعی در فیلم کابوس در خیابان الم نبودیم اما گویی فیلم خانه او (His House) به عنوان اولین اثر سینمایی رمی ویکس (Remi Weeks) فیلمنامه‌نویس رنگین‌پوست انگلیسی، به این انتظار پایان داده است.
این فیلم که نتفلیکس در جشنواره ساندنس امسال حق پخش آن را خرید، داستان یک زوج مهاجر از سودان جنوبی را روایت می‌کند که باید تا پایان بررسی درخواست پناهندگی‌شان در خانه‌ای متروک با دیوارهای پوسته‌پوسته شده، سیم‌کشی ناامن و همسایه‌های متخاصم سر کنند. از همه بدتر آن که این خانه تسخیر شده؛ اگر از آن فرار کنند، خطر دیپورت شدن تهدیدشان می‌کند و اگر بمانند موجوداتی که در دل دیوارهای خانه جا خوش کرده و گویی از آفریقا در تعقیب آنها بوده‌اند.
ترسی از جنس آوارگی و عدم تعلق
خانه او اولین فیلمی نیست که از عناصر ژانر وحشت برای پرداختن به معضل مدرن مهاجرت استفاده می‌کند. پیش‌تر نیز متی دیوپ در فیلم آتلانتیک، زنان اهل داکار پایتخت سنگال را به تصویر کشیده بود که با روح مهاجرانی که در دریا جان باختند تسخیر می‌شوند. موفقیت این فیلم تا جایی بود که به بخش رقابتی جشنواره کن نیز راه یافت. خانه او شاید اولین نمونه از فیلم های در نوع خود نباشد اما بدون شک ترسناک‌ترین آنهاست. دو نوع تهدید در فضای این فیلم جولان می‌دهد؛ یکی اجتماعی و دیگری ماورای طبیعی و هرکدام دیگری را تشدید می‌کند. مخاطبان فیلم کم‌کم به چهره‌هایی که در پشت چارچوب کمین کرده‌اند، عادت می‌کنند بدون این که بدانند یک هیولا در انتظارشان است یا مامور مهاجرتی.
وقتی ایده ساخت فیلمی ترسناک درباره پناهجویان برای اولین بار توسط تهیه‌کنندگان به ویکس پیشنهاد شد وی فکر می‌کرد نمی‌تواند با این داستان ارتباط شخصی برقرار کند. اگرچه پدربزرگ و مادربزرگانش از سنت لوسیا و سیرالئون به انگلیس مهاجرت کرده بودند اما خودش در لندن بزرگ شده بود.
ویکس ۳۳ ساله در این باره می‌گوید: وقتی درباره این ایده فکر کردم یادم آمد تمام این سالها که در این کشور بزرگ می‌شدم، چه حسی داشتم. از یک طرف بخشی از وجودت می‌خواهد همرنگ جماعت شوی تا فرهنگی که نسبت به تو مردد است، قبولت کند. بخش دیگر از وجودت اما می‌خواهد به رگ و ریشه و اصالتت افتخار کرده و علیه عرف (جامعه بیگانه) شورش کند. این که کدام تکه از ما انگلیسی است و کدام تکه به سرزمین‌های دیگر تعلق دارد، همواره در پس زمینه مکالماتم به خانواده و دوستانم بوده و هست. این حس آوارگی و عدم تعلق فیزیکی در فیلم خانه او زمینه را برای وحشت درونی فراهم می‌کند.
ویکس می‌گوید: قرار گرفتن تحت حصر خانگی به روان افراد آسیب جدی وارد می‌کند. میخواستم تمام اتفاقات ترسناکی که در این خانه رخ می‌دهد، ملموس باشد. این که رویدادهای واقعی هستند یا نه اهمیتی ندارد چون برای شخصیت‌های داستان همه‌چیز واقعی به نظر می‌رسد. خانه او هم اکنون در سینماهای منتخب انگلیس روی پرده است و از ۳۰ اکتبر (۹ آبان) از نتفلیکس پخش می‌شود.
