اشتباهات داوری در فوتبال ایران از بین نمی‌رود، بلکه از لیگی به لیگ دیگر منتقل می‌شود. از همان هفته اول لیگ به خاطر اتفاقات بازی فولاد و ذوب‌آهن جنجال داوری شروع شد و در بازبینی صحنه‌های چند بازی دیگر لیگ اشتباهات داوری به چشم آمد. روز نخست هفته دوم در سه بازی به اندازه کل هفته اول جنجال به خاطر اعتراض به داوری مطرح شد. مربیان معتقدند سر تیم‌شان بریده می‌شود و داوران همچنان بر طبل «اشتباهات داوری بخشی از بازی است» می‌کوبند. در بازی سپاهان و آلومینیوم رسول خطیبی و کادرفنی این تیم به‌شدت به گل زده سپاهان معترض بودند و اعتقاد داشتند آن گل در شرایط آفساید به ثمر رسیده است. در بازی نساجی و تراکتور هم دوربین‌ها نشان داد گل دژاگه آفساید بوده.
با این شروع به نظر می‌رسد وضعیت خوبی از لحاظ داوری در انتظار ادامه لیگ نیست. داوران از همان ابتدا بدون تمرکز وارد مسابقات شدند و بازیکنان و مربیان منتظر یک تلنگر هستند که از کوره در بروند و خراب بشوند سر داور. از سیستم کمک‌داور ویدیویی هم که خبری نیست. سرپرست کمیته داوران فدراسیون فوتبال هم در اتاقش قایم شده مبادا با رسانه‌ها روبه‌رو شود و مجبور باشد به چند سوال در مورد عملکردش از ماجرای لیست داوران بین‌المللی و چک صد میلیونی تا قضاوت داوران پاسخ بدهد.
وضعیت آنقدر خراب است که می‌توان به تمام طرفین ماجرا حق داد. مربیان و بازیکنان حق دارند اگر عصبانی می‌شوند. آنها ثمره یک هفته تلاش و زحمت‌شان را می‌بینند که با یک سوت اشتباه بر باد رفته. بردی را می‌بینند که به مساوی تبدیل شده یا تک امتیازی که دود می‌شود و می‌رود هوا. داوران هم وضعیت خوبی ندارند. داورانی که قبل از شروع لیگ باید تعهد می‌دادند اگر بلایی به واسطه بیماری کرونا سرشان بیاید پای خودشان است. داورانی که دستمزدشان برای قضاوت هر بازی به حدی پایین است که اصلا صرفه اقتصادی ندارد. تازه همان را هم هر چند ماه یک بار دریافت می‌کنند. در این میان نه می‌توان به مربی و بازیکن خرده گرفت که چرا اعتراض می‌کنی نه به داور که چرا تمرکز نداری؟
شائبه‌ها، حرف و حدیث‌ها، زمزمه‌ها و حواشی از ابتدای فصل بیستم آغاز شده است. بخش مهمی از آن هم به قضاوت داوران باز می‌گردد. راه‌حل منطقی‌اش این است که فدراسیون و کمیته داوران به این وضعیت سر و سامان بدهند، البته همان‌طورکه گفته شد فدراسیون سرگرم کارهای دیگری است و سرپرست کمیته داوران هم قایم شده. راه‌حل کدخدا منشانه‌اش هم این است که از مربیان و بازیکنان خواسته شود کمی به اعصاب خودشان مسلط باشند و از سمت دیگر از داوران هم بخواهیم دقت بیشتری به خرج دهند. هرچند این راه‌حل سال‌هاست به مربیان و داوران پیشنهاد شده و اگر قرار بود جواب بدهد تا حالا جواب می‌داد.
