ویروس کرونا هفتم آذرماه یکی دیگر از بزرگان عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون کشور را به کام مرگ کشید و رسانه‌ها خبر از وداع با بازیگری دادند که قدرت و صلابت بازیگری او در کنار آرامش و ایفای نقش‌های ماندگار از مهم‌ترین یادگاری‌های مردی بود که چه در بیرون صحنه و چه روی صحنه آرامش، صبوری، ایمان و عشق به هنر و مخاطبان را سرلوحه کار خود قرار می‌داد.
بی هیچ تردیدی نسل بازیگرانی چون پرویز پورحسینی، سعید پورصمیمی، اکبر زنجانپور، رضا بابک در کنار نام‌های رفیع هنر بازیگری تئاتر، سینما و تلویزیون کشورمان چون زنده‌نامان عزت‌الله انتظامی، داوود رشیدی، محمدعلی کشاورز، جمشید مشایخی و علی نصیریان (که امید عمر او مستدام و سایه‌اش بر هنر بازیگری ایران همواره گسترده) توانستند جریان تئاتر، سینما و تلویزیون کشورمان را از حرکت رو به افول و ابتذال دوران پیش از انقلاب را با آثار درخشان‌شان بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی نحات بخشند.
حال بعد از غروب پرویز پورحسینی که طعمه دیگری از دام گسترده کرونا میان اهالی فرهنگ و هر کشورمان بود، به سراغ اکبر زنجانپور قدیمی‌ترین دوست و همکار او، که سال‌ها پیش از دانشکده هنرهای زیبا نیز با هم تجربه بازی در تئاتر را داشتند و نخستین گام ها در عرصه هنر بازیگری را با یکدیگر آغاز کردند رفتیم.
هر چند در تمام طول این گفت‌وگو، مدام سایه بغض، اشک و آه زنجانپور وقفه در همکلامی می انداخت اما شنیدن صحبت‌ها، قول و قرارهای این دو بازیگر همکار در پسِ بیش از ۵۰ سال همکاری و همراهی قطعاً شنیدنی بود.
اکبر زنجانپور به ایرنا گفت: دوستی بیش از ۵۰ سال با پرویز پورحسینی و شنیدن پیغام درگذشتش بعد از سفر یارانِ همکار و دوستان دیگرم چون خسرو سینایی، کریم اکبری‌مبارکه و چنگیز جلیلوند آن هم به سبب هجوم ویروس مرگبار کرونا، باعث شد امید و روشنایی از قلب و روحم سفر کنند.
وی افزود: شنیدن خبر درگذشت پرویز پورحسینی برای من مانند خاموش شدن یکی از درخشان‌ترین نورها و نقاط امید برای توسعه و تعالی هنر بازیگری در تئاتر سینما و تلویزیون کشورمان بود.
پورحسینی بازیگری کاربلد بود
این بازیگر پیشکسوت با بیان آنکه پرویز پورحسینی از آن دست بازیگرانی بود که بیشترین اشراف را بر نکات علمی هنر بازیگری در میان هنرمندان هم‌نسلش داشت یادآور شد: پورحسینی در ساده‌ترین تعبیر بازیگری کاربلد بود و تسلط بی‌چون‌وچرای اش بر بدن و بیان و تأکیدش بر زندگی سالم نشان می‌داد که او به هنرش بسیار بیش از آنچه که امروز در میان بازیگران شاهد هستیم ارزش قائل بود.
پورحسینی پیش از دانشکده به دلیل سال‌ها تجربه بازی و آموزش هنر بازیگری زیر نظر کارگردانان بزرگی چون دکتر علی رفیعی، بهرام بیضایی، زنده‌یاد حمید سمندریان و پری صابری بسیار بیشتر از آموزه‌های دانشگاه بر علم و هنر بازیگری اشراف داشت و به همین سبب بود که در هر اثر نمایشی در تعامل با بازیگران روبرو نه‌تنها بهترین نقش را ایفا می‌کرد که به‌عنوان معلم و آموزگاری بزرگ، صادقانه و عاشقانه داشته‌هایش را نیز به آن‌ها منتقل می‌کرد.
پورحسینی من را با چخوف آشنا کرد
زنجانپور با اشاره به تجربه همکاری با پرویز پورحسینی در نمایش‌ها و تله تئاترهای متعددی چون «شهر کوچک ما» و «جان گابریل بورگمن» فصل مهمی از خاطرات شیرین و آموزه‌های هنر بازیگری اش را در تعامل، همراهی و دوستی بیش از ۵۰ سال با پرویز پورحسینی دانست و تصریح کرد: قلب و روح من دیگر تحمل این‌همه اخبار تلخ درباره از دست دادن دوستان هنرمندم و همکارانم را ندارد و امیدوارم هرچه سریع‌تر شاهد تمام شدن این ویروس سیاه از تاریخ مردمان سرزمینم و تمام جهان باشیم.
زنجانپور در پاسخ به این پرسش که در بیش از پنج دهه همراهی با پرویز پورحسینی مهم‌ترین داشته و آورده او در سایه این تعامل، دوستی و همکاری برای وی چه بوده است گفت: من و زنده‌یاد پورحسینی از همان ابتدا با هم شرط کردیم، چون می‌دانستیم تئاتر از نظر مالی نمی‌تواند شرایط خوبی برای ما فراهم کند، پس تلاش کنیم تا در سایه این هنر روح و روانمان را صیقل دهیم و صادقانه و عاشقانه برای مخاطب با تمام وجود کار کنیم.
وی خاطرنشان کرد: دیگر قرارمون این بود که هیچ‌گاه از مطالعه دست بر نداریم و اتفاقاً چخوف که من اغلب آثار او را در قامت کارگردان و بازیگر به صحنه برده و تجربه اجراهای‌شان را دارم از آن دست نویسندگانی بود که در همان تمرین‌های دوران جوانی و پیش از دانشگاه با پرویز پورحسینی به وسیله این دوست و یار سفر کرده آشنا شدم و شروع به خواندن آثارش کردم.
