آغاز مونتاژ فیلم «تقصیر لانگلوا شد!»

مستند/ داستانی «تقصیر لانگلوا شد!» با امکاناتی محدود، ساخته شده؛ این فیلم ماجرای عاشقانه یک جوان ایرانی است که از شهر اصفهان راهی پاریس می‌شود تا شخصی را که برایش نامه‌ای فرستاده بود ملاقات کند، اما دیر به مقصد می‌رسد. او نمی‌داند که آیا معشوق، نامه‌اش را دریافت کرده بود یا نه… او به جستجوی ماجرا برمی آید و در این مسیر، در گورستانی به کسی برمی‌خورد که حکایت‌های آشنایی را برایش روایت می‌کند و همچنین از کسی سخن می‌گوید که جوان به خاطر او به پاریس رفته بوده است.
در همان گورستان، جوان ایرانی (که حالا پا یه سن گذاشته) متوجه دختری جوان و زیبای فرانسوی می‌شود که روی گوری افتاده و با دلی شکسته در حال درد و دل با معشوق‌اش است و ناگفته‌هایش را می‌گوید… این دو نفر با هم آشنا می‌شوند و سپس باهم سراغ فیلمسازان بزرگی می‌روند که در همین گورستان به خاک سپرده شده اند و…
این فیلم مستند/ داستانی در حال حاضر مراحل مونتاژ را طی می‌کند و هنوز مدت زمان نهائی‌اش مشخص نشده اما براساس برآورد‌ها، «تقصیر لانگلوا شد!» می‌تواند به یک اثر بلند بالای ۶۰ دقیقه تبدیل شود. فیلم به دو زبان فارسی و فرانسه است.
عوامل «تقصیر لانگلوا شد!» عبارتند از:
نویسنده و کارگردان: محمد حقیقت، فیلمبرداران: علیرضا میرزائی و دانا فرزانه‌پور، مونتاژ: محمد حقیقت (با همکاری علیرضا میرزائی)، صدابردار: محمد کردی، بازیگران: نوئمی استونس، محمد حقیقت، فرخ غفاری و… تولید: ماها فیلم (پاریس).
لازم به بادآوری‌ست که محمد حقیقت فعالیت سینمائی خود را در سال ۱۳۴۹با ساخت فیلم ۱۶ میلیمتری «سراب» با بازیگری رضا عماد و فیلمبرداری اکبر خواجوئی در زادگاهش اصفهان آغاز کرد. او سپس مسیر فیلمسازی‌اش را با ساخت چند فیلم هشت میلیمتری از جمله «آفرینش» و «شهرمدفون» ادامه داد.
محمد حقیقت همزمان برای روزنامه «اصفهان» مطالبی درباره سینما می‌نوشت. گزارش او از ساخته شدن فیلم «هزار ویک شب»(۱۳۵۳) ساخته پیر پائولو پازولینی در هفته‌نامه فیلم و هنر به چاپ رسید.
حقیقت قسمت اول تحقیقاتش درباره «تاریخ سینمای ایران» که مربوط به دوران پیش ازانقلاب است در هفته‌نامه «رستاخیزجوان» به چاپ رسید. وی در آبان ۱۳۵۱به همراه دوستانش یک گروه آماتوری فیلمسازی راه اندازی کرد که بعدها نام «سینمای آزاد اصفهان» را به خود گرفت. حقیقت همچنین جشنواره فیلم‌های هشت میلیمتری را راه انداخت. او در سال ۱۳۵۵ به فرانسه رفت و به تحصیل در رشته سینما پرداخت و همزمان در سینماتک فرانسه شروع به معرفی فیلم‌های سینمای ایران از جمله آثار داریوش مهرجوئی، سهراب شهیدثالث، بهرام بیضائی، امیرنادری و دیگر کارگردانان ایرانی پرداخت.
محمد حقیقت سپس اولین جشنواره فیلم‌های سینمای ایران در خارج از کشور را درسال ۱۹۸۳در سینما ریولی شهر پاریس برپا کرد که این جشنواره سالانه تا سال ۲۰۰۰ ادامه داشت و باعث معرفی سینمای ایران در فرانسه شد. او همزمان مقدمات فروش امتیاز تعدادی از فیلمهای جدید ایران را به پخش کنندگان فرانسوی فراهم آورد و از منتقدان فرانسوی برای تماشای این فیلم‌ها دعوت می‌کرد. در سال ۱۹۸۴ برای تز پایان تحصیلات خود فیلم داستانی و بلند «حالت بحرانی» را ساخت که همه عوامل و زبان فیلم، فرانسوی بود. این اثر در همان سال در یخش مسابقه جشنواره لوکارنو پذیرفته شد.
حقیقت ازسال ۱۹۹۱ از سوی دبیرکل جشنواره کن به عنوان نماینده این رویداد معتبر سینمایی برای انتخاب فیلم‌های ایرانی منصوب شد. جالب است بدانیم که انتخاب و نمایش آثار عباس کیارستمی، محسن و سمیرا مخملباف، بهمن قبادی و دیگر سینماگران ایرانی در جشنواره کن براساس همین رابطه بودند.
این منتقد سرشناس از سال ۱۹۸۶ دستیار و سپس مدیر سینمای هنر وتجربه «اتوپیا» در شهر پاریس شد کهاین مسئولیت تا سال ۲۰۱۶ ادامه داشت.
حقیقت نخستین فیلم سینمایی‌اش به نام «دو فرشته» را در پائیز سال ۲۰۰۲ در ایران ساخت که محصول مشترک کمپانی وایلد بانچ و خود کارگردان بود. «دو فرشته» در سال ۲۰۰۳ در بخش هفته بین‌المللی منتقدین کن پذیرفته شد و سپس توسط کمپانی وایلد بانچ به ۱۸ کشور فروخته شد.
این کارگردان ایرانی ساکن فرانسه، سرانجام در اواخر سال ۱۹۹۹ کتاب «صد سال تاریخ سینمای ایران ۱۹۰۰- ۱۹۹۹» را به زیان فرانسه به پایان رساند. این کتاب توسط انتشارات مرکز فرهنگی پمپیدو منتشر شد.
فعالیت‌های مطبوعاتی محمد حقیقت بعد از انقلاب با ماهنامه فیلم شروع شد که هنوز هم ادامه دارد. او همزمان در «بانی فیلم» و سایت (سینماسینما) نیز فعالیت مطبوعاتی دارد. او در مطبوعات فرانسه، در روزنامه لوموند و ماهنامه‌های کایه دوسینما و پزیتیف، نیز مقالات گوناگونی درباره سینمای ایران به چاپ رسانده است.
حقیقت درسال ۲۰۱۶ فیلم کوتاهی درباره یک نوجوان پاریسی ساخت که دیوانه‌وار به سینما می‌رود، نام این فیلم «توما، ۱۲ ساله، مجنون فیلم» است.
حقیقت در حال حاضر مراحل پایانی نگارش دو کتاب را در دست دارد، کتاب نخست «ادامه تاریخ سینمای ایران از سال ۲۰۰۰» به زبان فرانسه است و دیگری «رازها و دروغ های جشنواره کن و ۴۰ سال حضور سینمای ایران در فرانسه»ست که به زبان فارسی به رشته تحریر درآورده.