آنچه از یحیی گل‌محمدی در کنفرانس خبری بعد از بازی پرسپولیس – اولسان دیدیم، چیزی فراتر از آن بود که حتی تا همین سه ماه پیش از او به خاطر داشتیم. یحیی، مقتدر و متکی به نفس با نگاهی به آینده به سالن کنفرانس آمد.
حرف‌هایش نه نشانی از گلایه و شکایت داشت و نه غرولندهای ویژه باخت‌های در اوج تنگدستی. شاید آنچه خیلی‌ها خود را برای شنیدنش آماده کرده بودند، چیزی نبود جز گلایه از جدایی بهترین دروازه‌بان، بهترین وینگر و بهترین گلزن تیمش. شاید آماده شده بودیم برای شنیدن همه آنچه پرسپولیس را از رسیدن به جام بازنگه داشته بود.
یحیی اما چه گفت؟ از شروع مبارزه برای بازگشت به همان نقطه و گرفتن جام قهرمانی. مطمئن از اینکه برمی‌گردد و جام را می‌گیرد. به هر ترتیبی که شده. به همین خاطر هم بود که می‌گفت از فردا تلاش و مبارزه برای برگشتن و جام گرفتن را شروع می‌کنیم. گویی او در آن لحظه در ورزشگاه الجنوب نبود که بعد از باخت در فینال با خبرنگاران پیش رویش صحبت می‌کرد. بعد از کنفرانس همه مطمئن بودند که او جلوتر از زمان و جایی ایستاده بود که جام قهرمانی آسیا را با تیمش بالای سر می‌برد. بدون ذره‌ای تردید یا بدون خروج از چارچوب‌های حرفه‌ای که در قامت سرمربی پرسپولیس برای خود ترسیم کرده بود.
او در اردوی تیمش هم شخصیت متفاوتی دارد. شاید به خاطر همین است که وقتی رفتار بازیکنان پرسپولیس را در زمان سرمربیگری او با دوران برانکو مقایسه می‌کنیم، شخصیت متفاوتی را هم در تک تک بازیکنان و تیمی می‌بینیم که با یحیی پرورش تازه‌ای یافته‌اند. نظم و ادبی که بر اردوی تیم پرسپولیس سایه افکنده، بدون شک حاصل اقتدار و جذبه‌ای است که او از جایگاه مربیگری برای بازیکنان ترسیم کرده است.
دیگر خبری از فراغ بال بازیکنان زمان برانکو نیست. شاید در راستای همین تغییرات، کمی صمیمیت و رفاقت هم کمرنگ‌تر شده باشد اما در تیم یحیی نظم و ادب حرف اول و آخر را می‌زند. تا آنجا که همه می‌دانند در اردو کسی اجازه عکس و فیلم گرفتن ندارد. همه می‌دانند انتشار اولین استوری در اینستاگرام معادل است با جریمه ۵۰۰ هزار تومانی از سوی سرمربی و تکرار آن رقم جریمه را بالا و بالاتر می‌برد.
همراهی پرسپولیس و نشستن در لباس مربیگری یک تیم قهرمان، یحیی گل‌محمدی را به شایستگی تغییر داده. او همان مربی که ابتدا به پرسپولیس آمده بود نیست. رشد کرده، یاد گرفته و حالا زمان ایجاد تحولی است که بازیکنانش برای قهرمانی در آسیا به آن نیاز دارند. همان باوری که در دوحه جام قهرمانی را از آنها دور کرد، قرار است به کمک یحیی ترمیم شود و این بار او ۱۱ جنگجو را به جای بازیکنان مردد و بی‌برنامه به زمین مسابقه بفرستد. برای این کار نه نیازی به بهانه‌جویی دارد و نه گله و شکایت!
