حضور پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا محملی برای خودنمایی و بروز رفتارهای پوپولیستی فراهم کرد که برای این تیم، فقط حاشیه سازی کاذب را در پی داشت.
حضور پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا محمل و فرصت خوبی را ایجاد کرد تا برخی مقامات سیاسی و اجتماعی تلاش کنند تا با برخی رفتارها و گفتارها، نام خود را کنار این باشگاه قرار دهند و به گمان خود، از این راه بتوانند به جمع علاقه مندان خود اضافه کنند یا بیشتر دیده شوند. اتفاقی که با توجه به رویکرد تبلیغاتی و عوام گرایانه آن، همواره بی نتیجه بوده و صرفا باعث حاشیه سازی کاذب برای چنین تیم هایی می شود.
در این شرایط، معقولانه و مدبرانه بود که مدیران باشگاه پرسپولیس که در این سفر هم حضوری پرقدرت داشتند و یحیی گل محمدی به عنوان سرمربی و نفر اول تیم، با حواس جمع تر و تمرکز بهتر، نسبت به این کنش ها، واکنش نشان می دادند. آنها می بایست مانع از وقوع چنین رفتارهایی می شدند که نه تنها کمکی نمی کند که بر دامنه حساسیت زایی های کاذب و غیرواقعی نیز می افزاید. البته در کنار این موضوع، ملی سازی یک بازی باشگاهی، تبعات گسترده ای دارد که ناشی از بی تدبیری مدیریت پرسپولیس و البته نهادهای بالادستی ورزش کشور است.
باشگاه پرسپولیس می بایست در رسانه ای کردن این موارد، درایت بیشتری به خرج می داد و بیهوده، شب دیدار نهایی لیگ قهرمانان آسیا، هیجان کاذب و تبلیغی را به مجموعه خود وارد نمی کرد. چنین تماس هایی شاید دارای رویکردهای عوام گرایانه و تبلیغی باشد اما جز حواشی و ایجاد فضای دو یا چند قطبی بی ثمر، حاصل دیگری ندارد.
بهتر بود فضای اردوی پرسپولیس عاری و خالی از این تماس های تصویری، حضوری و نوشتاری بود تا تمام ذهن و تمرکز به رویایی اختصاص می یافت که می توانست در شهر دوحه قطر تحقق پیدا کند اما چنین نشد.
