منوچهر محمدی تهیه کننده سینما معتقد است: «اصلی ترین پرسش این است که چرا عنصر «تخیل» که لازمه ضروری سینماست، در سینمای ایران و فیلمنامه‌ها غایب است.»
منوچهر محمدی گفت: «آنچه امروز در سینمای ایران وجه غالب است که عمدتا در دو ژانر اجتماعی و کمدی خلاصه می‌شود، به شدت مبتنی بر یک واقع گرایی صرف است که نهایتا یک سوی آن به تلخی و سوی دیگر آن به سطحی نگری می انجامد و در کلیت نیز منجر به تکرار سوژه ها می‌شود.»
وی یادآور شد: «عنصر تخیل، راهِ برون رفت از این دایره بسته است و راه حل آن نیز حمایت از فیلمساز و کم کردن هزینه این رویکرد برای او از طریق کاستن از ممیزی و ایجاد زیر ساخت جهت آشنا سازی و بهره گیری از فناوری cgi است.»
وی در ادامه توضیح داد: «منظور از تخیل‌ورزی در سینما پرداختن به موضوعات ممکن‌الوقوع همچون بلایای طبیعی نه در اشکال معمول بلکه در ابعادی که بر زیست یک شهر یا کشور تاثیرگذار باشد یا پرداختن به موضوعات یحتمل‌الوقوع که در دامنه حیات آتی بشر اثرگذار باشد یا موضوعاتی که غیر ممکن‌الوقوع باشد که تخیل با آنچه فنآوری در آینده ممکن است بر چگونگی حیات بشری تاثیر بگذارد مانند آنچه که اکنون در بخشی از سینمای جهان می‌گذرد.»
محمدی همچنین گفت: «اگر تخیل ورزی با دانش و آگاهی صورت پذیرد حتی سینما می‌تواند منبع الهام دانشمندان باشد که در این مورد مصادیق بسیار است. به عنوان مثال، «۲۰هزار فرسنگ زیر دریا»، زمانی نوشته شد که اساسا فکر زیردریایی به ذهن دانشمندان خطور نمی‌کرد و فیلم‌های علمی تخیلی جنگ ستارگان که دستمایه عملی جنگ‌سالاران در دوره جنگ سرد شد.»
گفتنی است، اختتامیه چهارمین دوره جایزه پژوهش سال سینمایی، فروردین ماه ۱۴۰۰ برگزار می شود.
