محسن حسینی هنرمند پیشکسوت تئاتر معتقد است تئاتر در شرایط کرونا باید به اجراهای خیابانی و شناسایی ظرفیتها و محوطههای باز جدید با شرایط ویژه این ایام گرایش یابد.
، این بازیگر و کارگردان تئاتر با بیان این که تئاتر یک فرآیند جمعی است و با فضای آنلاین همخوانی چندانی ندارد، گفت: من با تئاتر آنلاین موافق نیستم و هیچوقت خودم فیلم تئاتر ندیدهام اما شرایط امروز و کرونا ما را مجبور به تغییراتی کرده است. با این حال پیشنهاد میکنم امسال جشنواره تئاتر فجر با توجه به شیوع کرونا از سالنهای بسته بیرون بیاید و در فضاهای باز متفاوت و متنوعی آثار را اجرا کند. برای مثال تجربه من در اجرای اثری در فضای پشت موزه هنرهای معاصر مجاور پارک لاله تهران بسیار خوب بود.
وی افزود: در بهترین حالت امکان استفاده از نیمی از ظرفیت سالنهای تئاتر وجود دارد که در ارتباط با سالنهای کوچک تئاتر عملا نمیتوان میزبان تماشاگران زیادی بود. بنابراین بهتر است امسال اتاق فکری تشکیل شده و پیشنهاداتی برای بردن تئاتر به فضاهای بیرونی و بهترین شیوه اجرای آنها مطرح شود. من ۵ ماه در ایام کرونا در آلمان بودم و ترفندها و تمهیدات خوبی را در برگزاری رویدادهای فرهنگی و هنری در این کشور دیدم که میتوان در ایران هم اجرایی کرد.
حسینی با اشاره به این که بخش نمایشهای خیابانی جشنواره تئاتر فجر باید جدیتر و حرفهایتر از سالهای قبل مورد توجه قرار بگیرد، بیان کرد: به نظر میرسد حضور چهرههای شاخص تئاتری در بخش خیابانی و دعوت از گروههای شناخته شده برای اجرای تئاتر در جشنواره مخاطبان این هنر را جذب میکند. باید راهکارهایی را برای بهبود اوضاع تئاتر یافت. قطعا برگزاری جشنواره اتفاق خوبی است اما تئاتر، هنری مبتنی بر لوکیشن است و بهتر است به جای فضای آنلاین بیشتر از فضاهای بیرونی برای اجرای آن استفاده کرد.
این بازیگر و کارگردان با ارائه پیشنهاداتی مبنی بر همزیستی تئاتر با کرونا عنوان کرد: میتوان در محوطه تئاتر شهر و فضاهای باز دیگر چادرهای بزرگی را با سیستم تهویه هوای مناسب طراحی و بنا کرد و در آنها به اجرای تئاتر پرداخت. این اتفاق نه تنها در ایام کرونا که بعد از آن نیز ادامه دار خواهد بود. صحنه و سن تئاتر این روزها باید انعطاف پذیر و همراه باشد.
حسینی در پاسخ به این که بازگشت تله تئاتر بعد از ۱۰ سال به جشنواره تئاتر فجر را چطور ارزیابی میکند، گفت: متاسفانه تله تئاتر در ایران هیچ وقت موفق نبوده است. زیرا عمدتا موضوعات و قصههایی برای آن انتخاب شده که از فرهنگ ما دور بوده است و باید برای جذب مخاطبان از فضاهای استودیویی بیرون بیاید. هیچ ایرادی ندارد که تئاترها با کیفیت درلوکیشنهایی ویژه ضبط و تدوین شوند و فیلم آنها برای پخش در اختیار تلویزیون قرار بگیرد. اجرای همه این ایدهها البته نیاز به هزینه و انرژی دارد اما نتیجهبخش و تاثیرگذار است و میتوان حتی خروجی آثار را در بعد بینالمللی نیز عرضه کرد. جشنواره آوینیون فرانسه اساسا پیش از پیدایش کرونا با همین راهکارهای اجرای تئاتر در محوطههای بیرونی و خیابان مردم و مخاطبان را به وجد آورده است.
وی در پایان خاطر نشان کرد: از طرفی، با وجود پخش سریالهای زیاد وکم مایه ترکیهای که خانوادهها را جذب کرده است، دیگر کسی به سراغ تماشای تله تئاترها نمیرود. از این فرصت ایجاد شده و شرایط خلوت میتوان برای سوژهیابی و دراماتورژی در عرصه تئاتر نیز بهره برد. اینکه در حال حاضر چه موضوعاتی مورد نیاز است که به واسطه آن بتوان به مردم امید بخشید. زیرا تئاتر زنده است و بر جریان زندگی هم تاثیرگذار است.