مریم معینی که در شاخه‌های مختلف تئاتری فعالیت می‌کند، تاکید دارد که نمایش عروسکی یک جزیره جداگانه در تئاتر نیست.
این فعال تئاتر در گفتگو یی درباره دلایل کم‌کاری‌اش در حوزه کارگردانی و دشواری‌های گرفتن سالن برای اجرای نمایش عروسکی سخن گفت و تاکید کرد که جشنواره نمایش عروسکی نباید تنها امکان کار کردن فعالان این شاخه از تئاتر باشد.
او در آغاز توضیح داد که دشواریِ برآمدن از عهده دغدغه‌های کارگردانی و همزمان با آن دغدغه‌های مالی که در اصل می‌بایست بر عهده تهیه‌کننده یا مدیرتولید اثر باشد، عامل فاصله گرفتن او از حوزه کارگردانی در سال‌های اخیر بوده است.
معینی که به عنوان بازیگر، طراح لباس و بازی‌دهنده عروسک هم فعالیت دارد، درباره مسیر دشواری که اهالی نمایش عروسکی برای گرفتن نوبت اجرای عمومی در مجموعه‌های شناخته‌شده‌ای چون تئاترشهر یا تالار وحدت باید طی کنند، گفت: پاسخ این پرسش را با تاکید بر این نکته می‌گویم که چند سالی است از حوزه کارگردانی فاصله گرفته‌ام. جلب کردن توجه افراد چه در مقام تهیه‌کننده یا مدیرتولید و چه در مقام مدیر یک سالن، به نمایش عروسکی، بسیار دشوار است و مستلزم حفظ کیفیت کار در طول یک بازه زمانی طولانی برای تثبیت جایگاه گروه اجرایی است. این کار دشوار ، اما شدنی است.
او اضافه کرد: از طرف دیگر این تصور که نمایش عروسکی، شبه‌جزیره‌ای است در جزیره تئاتر، بر جدایی بیش از پیش نمایشگران عروسکی از اهالی سایر گونه‌های نمایشی دامن می‌زند که می‌بایست با علم بر این که نمایشگران عروسکی نه تنها کاستی‌ای ندارند بلکه هنری افزون‌تر در جان دارند، از این فاصله کاست.
کارگردان نمایش عروسکی «اوسنه گم‌شده» در پاسخ به این که چرا مدتی است از حوزه کارگردانی فاصله گرفته است، توضیح داد: هنگامی که من به عنوان بازیگر، بازی‌دهنده عروسک، طراح لباس یا صحنه به یک گروه می‌پیوندم، مسئولیتی جز آن‌چه پذیرفته‌ام بر عهده ندارم اما کسی که در جایگاه نویسنده یا کارگردان یک اثر قرار می‌گیرد،می‌بایست یا حرفی نو داشته باشد یا بتواند گفته‌شده‌ها را به شیوه‌ای نو، بازگو کند و اگر جز این باشد، دلیلی برای کار کردن نیست.
معینی افزود:مسئله دیگر دشواریِ برآمدن از عهده دغدغه‌های کارگردانی و همزمان با آن دغدغه‌های مالی است که در اصل می‌بایست بر عهده تهیه‌کننده یا مدیرتولید اثر باشد نه به ناچار بر دوش کارگردان. من به عنوان کارگردان در مقابل تک‌تک اعضای گروه مسئولم و این مانعی می‌شود بر انجام تمام و کمال کار هنری‌ام. البته که دلتنگ کارگردانی هستم و امیدوارم با پایان شرایط از پیش تجربه‌نشده فعلی تحت تاثیر شیوع کرونا، مجددا با اثری از خودم به صحنه برگردم.
او که در هجدهمین جشنواره نمایش عروسکی تهران- مبارک در کنار روشنک روشن و محمد بحرانی از اعضای هیات‌انتخاب بخش «ایده‌های نو» و «نمایش عروسکی در فضای مجازی» است، توضیحاتی درباره این دو بخش ارایه کرد و افزود: به آن دسته از اهالی نمایش عروسکی که در شرایط دشوار فعلی همچنان مشغول کار هستند، دست‌مریزاد و خسته نباشید می‌گویم. در جشنواره هجدهم تحسین من نسبت به کسانی که متقاضی حضور در بخش‌هایی می‌شوند که شرکت در آن‌ها به دلیل نوپا بودن با دشواری بیشتری همراه است، دو چندان می‌شود.
معینی درباره کارکرد جشنواره نمایش عروسکی در میان اهالی این شاخه گفت: هر اتفاقی که موجب گرد هم آمدن هنرمندان به قصد تبادل اندیشه و آرا شود مورد تحسین است اما با این مسئله که چنین رویدادهایی تبدیل به «تنها دلیل کار کردن‌مان» شوند، موافق نیستم.
این فعال تئاتری تاکید کرد: بدون شک می‌دانم که روی صحنه بردن یک نمایش عروسکی با چه دشواری‌هایی همراه است اما حرکت در این مسیر دشوار را بر چشم امید بستن به کمک‌هزینه به ناچار اندک جشنواره مقدم می‌دانم.
او در پایان گفت: آسیب دیگری که بسنده کردن به جشنواره به همراه دارد، تعجیل در تولید اثر برای تحویل در یک بازه زمانی مشخص و در نتیجه افت کیفی آثار است. در نتیجه معتقدم منِ هنرمند نمی‌بایست جشنواره را تنها امکان تولید اثر و اجرای عمومی بدانم.
