یکی از عجیب ترین اتفاقات فصول اخیر لیگ ایران فسخ و انعقاد قرارداد جدید بازیکنان آن هم در شرایطی که هنوز مدت آن به اتمام نرسیده و انعقاد قرارداد جدید با دستمزد چند برابری است!
دیگر دوران تعجب از قرارداد ۶۶۶ میلیون تومانی در فوتبال ایران سررسیده و حالا صحبت از میلیاردهایی است که روز به روز روی هم می آیند؛ تا جایی که سقف های دیروز زیرهمکف امروز هستند!
اما همه چیز به این افزایش و به اصطلاح تورم فوتبالی ختم نمی شود بلکه بازیکنان با وجود اینکه قرارداد دارند به دنبال افزایش مبلغ آن هستند؛ موضوعی که به معنای واقعی مختص فوتبال ایران است؛ یک تولید ملی!
چشم و هم چشمی قراردادی!
با توجه به شرایط اقتصادی کشور، تورم موجود به فوتبال هم منتقل شده و حالا دستمزدها نجومی تر از قبل شده است. مبالغی که برای یک فصل بازیکنان اعلام می شود جزو درآمدهای بالای جامعه محسوب می شود اما فوتبالیست ها همواره اعتراض دارند و بعض از آنها هستند که می گویند پول کفش هم ندارند!
ماجرای این درخواست ها برای افزایش دستمزد و انعقاد قرارداد جدید از جایی شروع می شود که باشگاه ها بازیکن جدید می خرند. بازیکنان جدید براساس تورم موجود برای یک فصل مثلا ۵ میلیارد قرارداد امضا می کنند اما بازیکنی که دو سال در این تیم بوده براساس قیمت های دو سال قبل و حدود یک میلیارد برای هر فصل قرارداد امضا کرده است. زمانی که بازیکنان قدیمی مبالغ جدیدترها را می بینند درخواست افزایش قرارداد می کنند. این بازیکنان نیز که عمدتا از نفرات اصلی و مهم محسوب می شوند به دلیل تاثیرگذاری که درعملکرد تیم دارند به خوبی می دانند که باشگاه محبور است قرارداد آن ها را بالا ببرد.
شجاع خلیل زاده، وریا غفوری و بسیاری دیگر از بازیکنان از جمله این نفرات محسوب می شوند. بازیکنانی که دستمزد خود را به همین دلیل بالا می برند و باشگاه هم چاره ای جز اطاعات از در خواست آن ها ندارد. این بازیکنان بدون آن که تعهد اخلاقی به قرارداد خود داشته باشند باشگاه را به طرق مختلف زیرفشار قرار می دهند؛ یا تمرین نمی کنند یا در مصاحبه های پیاپی از بی پولی صحبت می کنند و یا اینکه حواشی در جریان بازی یا تمرینات ایجاد می کنند.
اما در ادامه اتفاق دیگری هم رخ می دهد که باز هم به ضرر باشگاه می شود. باشگاه های پرسپولیس و استقلال به دلیل شرایطی که دارند توان پرداخت بالا را ندارند و به همین دلیل اقساط بازیکنان به تاخیر می افتد و حالا فرصت لازم برای فسخ و البته شکایت بازیکن مهیا می شود. در واقع این اعتراض و افزایش دستمزد یک معامله دو سر برد برای بازیکنان است؛ اگر به موقع پرداخت شود که هیچ اگر نه که آن ها هم شکایت می کنند؛ پول می گیرند و هم اینکه با فسخ قرارداد راهی تیم دیگری می شوند!
کرونای دوست داشتنی برای فوتبالیست های ایرانی
بعد از همه گیری ویروس کرونا نه تنها در فوتبال بلکه در بسیاری از رشته های ورزشی قیمت بازیکنان با افت شدیدی رو به رو شد؛ موضوعی که حتی برای ستاره های بزرگ جهان هم رخ داد اما در فوتبال ایران همه چیز برعکس بود. ارزش مالی بازیکنان بعد از کرونا افزایش چشمگیری داشت بدون آن که کیفیت شان بیشتر شود.
افزایش قیمت دلار، قانون منع ورود بازیکنان خارجی و در ادامه تورم اقتصادی از جمله دلایل مهم بالارفتن دستمزد بازیکنان شده است.تجدید نظر، اصلاح و اضافه شدن مبلغ دیگری به مبلغ پایه قرارداد فوتبالیست ها که قانون من درآوردی است ناشی از همین اتفاقات است.
جولان دلال ها در نبود نظارت
بازیکنی که تا فصل گذشته حتی ۵۰۰ میلیون تومان هم ارزش نداشت امروز بالای ۲ تا ۳ میلیارد قرار داد می بندد. وزارت ورزش هم که با یک قانون عجیب و مخصوص ایران ورود بازیکن و مربی خارجی را ممنوع کرد به بالا رفتن نرخ بازیکنان کمک زیادی انجام داد. این قانون کاری کرد بازیکنان به خصوص زمانی که از پرسپولیس و استقلال پیشنهاد دارند مبالغی را درخواست کنند که تمام سرها برایش سوت بکشند!
در این میان نباید از دلال ها غافل ماند؛ ایجنت هایی که بدون قانون و مقررات خاصی فعالیت و برای کسب سود بیشتر تلاش می کنند. درواقع آن ها درصد بالایی از قراردادها را به خود اختصاص می دهند و به همین تلاش شان بر این است که بالاترین قرارداد را امضا کنند تا سهم خودشان بیشتر شود. حتی ممکن است آن ها نیمی از قرارداد را هم دریافت کنند؛ یعنی بازیکنی که یک میلیارد می ارزد با کمک دلال قراردادی ۵ میلیاردی امضا می کند و نیمی از آن را برای خود برمی دارد. فوتبالیست هم که سود خوبی از این قرارداد می کند تن به خواسته او می دهد و باشگاه ها هم که دائما اسیر دست دلال ها هستند در دامشان می افتند.
سرما بخور؛ قراردادت را بالا ببر!
در روزهای اخیر مهدی قایدی بازیکن تاثیرگذار استقلال در تمرینات تیم غیبت داشت و دلیل آن هم سرماخوردگی بیان شده بود اما چه کسی است که نداند خبری از بیماری نبوده است؟! این بیماری نه فقط برای قایدی بلکه مدت هاست برای زوج او یعنی شیخ دیاباته هم به وجود آمده و این بازیکن به دلیل مصدومیت بازی های زیادی را از دست داد. دیاباته نه جراحی می شود؛ نه ناحیه آسیب دیدگی او اعلام شده؛ نه بهبود پیدا می کند؛ نه وخیم تر می شود و نه هیچ چیز دیگر. او هراز گاهی سرتمرین می آید عکسی از او منتشر می شود و می رود تا هفته بعد!
سرانجام بعد از روزهایی که اعلام می شد قایدی سرماخورده است او به کمیته انضباطی باشگاه احضار شد تا پاسخگوی علت غیبت خود در تمرینات باشد. قرارداد مهدی قایدی با استقلال در این فصل ظاهرا زیر یک میلیارد بوده است که بر اساس ادعای مدیران تا امروز ۶۷ درصد آن را از باشگاه دریافت کرده است.آن طور که در خبرها و به نقل از مدیرعامل استقلال آمده بود قرار بود قرارداد او اصلاح شود.طبیعتا وقتی قراردادی اصلاح می شود بعید است که از مبلغ آن کاسته شود،بلکه اصلاح قرارداد به سمت شرایطی می رود که رضایت بازیکن را به همراه داشته باشد. اما این تمام خواسته مهاجم تکنیکی استقلالی ها نبوده است.چرا که انگار مدیران استقلال با گنجاندن بند فسخ قرارداد در قرارداد جدید او هم موافقت کرده اند.یعنی هرگاه که پیشنهاد خارجی آمد؛ پرداخت پول دیر شد یا اینکه مهدی قایدی دیگر دوست نداشت در استقلال بماند به راحتی جدا شود؛ کاری که مهدی ترابی هم انجام داد و به راحتی از جمع قرمزپوشان جدا شد.
وعده ها برای آینده ای که نمی آید!
با وجود اینکه این اتفاق ناشی از زیاده خواهی بازیکنان است اما مدیران هم از جمله متهمان ردیف اول هستند. زمانی که بازیکنان خواستار افزایش قرارداد خود می شوند مدیران برای به دست آوردن دل هواداران و برای اینکه هجمه ای ضدآن ها به وجود نیاید تن به خواسته بازیکن می دهند. برای مثال اگر در ابتدای فصل مدیران استقلال برابر خواسته وریا غفوری مبنی برافزایش دستمزدش مقاومت می کردند، هواداران این تیم به مدیران اعتراض می کردند. بنابراین بهترین راه برای محبوب شدن رضایت دادن به خواسته بازیکنان بود. کاری که مدیران پیشین استقلال انجام دادند و حالا مقصر شماره یک این وضعیت به حساب می آیند.
مدیران مقصر؛ مدیران بی تقصیر
مدیران پرسپولیس و استقلال فصلی هستند حتی ممکن است به سه ماه هم نرسند و اتاق مدیریت را ترک کنند. همین موضوع عاملی شده که آن ها بدون هیچ نگرانی و مسئولیت پذیری درباره هرمسئله ای تصمیم بگیرند. در مواقعی که بازیکنان باشگاه را تحت فشار قرار می دهند تا دستمزدشان را نجومی کنند آن ها هیچ مقاومتی انجام نمی دهند چرا که دوره مدیریت شان به اندازه ای نیست که قرار باشد برای پرداخت آن درآمدزایی کنند. آن ها قرارداد را امضا می کنند؛ وعده را می دهند و موعد پرداخت آن به رئیس بعدی می رسد. تنها موضوعی که مسئولان به آن فکر می کنند محبوبیت و البته ثبت یک واقعه به ظاهر خوب به نامشان است!
