نگار عابدی که در «منم دوستت دارم»، نقش مادر خانواده را دارد، تاکید کرد با حضور در این مجموعه نمایشی، کوله‌باری از تجربه را کسب کرده است. او، خواستار ساخت سریال‌های بیشتری در عرصه روانشناسی و روابط خانوادگی شد.
مجموعه نمایشی «منم دوستت دارم» به تهیه‌کنندگی مهران رسام و کارگردانی مجید پُرکار، از دوم دی ۹۹ روی آنتن شبکه سلامت تلویزیون رفته است.
این مجموعه ۹۰ قسمتی که پخش آن تا پایان سال ادامه دارد، با بازی امیرحسین صدیق، نگار عابدی، مسعود فروتن، عرفان برزین و ترنم کاظمی، با نگاهی به مقوله خانواده و با بهره‌گیری از نظر کارشناسان، سعی دارد با ارائه راهکارهایی مبتنی بر علوم روانشناسی، به حل چالش‌های روزمره و در نتیجه تقویت روابط اعضای خانواده کمک کند.
به این بهانه، گفت‌وگویی با نگار عابدی، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون که پیش از این، حضور در سریال‌هایی چون «دودکش»، «شمعدونی» و «گاندو» را هم تجربه کرده است، انجام داده‌ایم.
چطور شد به مجموعه نمایشی «منم دوستت دارم» پیوستید؟
شنیدن نام مهران رسام در کنار همبازی شدن با امیرحسین صدیق، وسوسه کننده است، صادقانه بگویم که این دو نام، من را برای بازی در این سریال کنجکاو کرد. جدای از این، ابتدای کار توضیحی پیرامون این مجموعه که در خصوص روانشناسی خانواده است، به من داده شد که مجموع این عناوین و موضوعات جذاب، باعث شد تا در نهایت با رضایت تمام این کار را بپذیرم.
به موضوع‌های اجتماعی و روانشناسانه خانواده می‌پردازد. رسانه‌های همگانی به‌ویژه تلویزیون، در این عرصه چه وظیفه‌ای دارند؟
بحث سلامت روان صد در صد برای حفظ نهاد و بنیاد خانواده بسیار حایز اهمیت و قطعا یک رسانه‌ای چون تلویزیون بسیار تاثیرگذاراست. هر نقطه‌ای از کشور که می‌رویم، حتی در روستاها تقریبا همه یک دستگاه تلویزیون را دارند، بنابراین می‌توان ادعا کرد که رسانه، نقش عمده‌ای در اطلاع‌رسانی ایفا می‌کند.
عملکرد تلویزیون در مشاوره دادن به‌صورت غیر مستقیم در امور خانواده طی این سال‌ها خوب بوده است. میزگردهای زیادی در این زمینه تشکیل و کارشناس‌های زیادی دعوت شده‌اند. در مقابل سریال‌هایی نیز به این منظور ساخته شده است اما جای دارد که بیشتر از این هم کار شود. به همین دلیل مجموعه «منم دوستت دارم» من را جذب کرد چرا که جای چنین مجموعه‌ای را در این سال‌ها در تلویزیون خالی دیده‌ام.
خودتان اهل مطالعه کتب یا مقاله‌های روانشناسی یا تماشای فیلم‌هایی با این محوریت هستید؟ به‌نظرتان ساخت مجموعه‌های نمایشی درباره سلامت روان چقدر می‌تواند تاثیر مثبت در جامعه داشته باشد؟
بله، حدود یک‌سال و نیم می‌شود که با رشته «تحلیل رفتار متقابل» آشنا شده‌ام و آموزش می‌بینم. در این مدت خیلی به این شاخه از روانشناسی که توسط اریک برن، بنیان‌گذاری شده است، علاقه‌مند شده‌ام.
من در دوران کرونا، سه مجموعه تلویزیونی کار کرده‌ام. به‌هرحال خطرهای زیادی وجود دارد، اما با این وجود من ترجیح داده‌ام کار و انجام وظیفه کنم
کتابی با عنوان «تحلیل رفتار متقابل» ترجمه بهمن دادگستر در کلاس‌های آموزشی این رشته تدریس می‌شود که این‌قدر ساده و روان نوشته شده که من برای علاقه‌مندان توصیه می‌کنم آن را بخوانند. در نهایت اساسا این ماجرا من را علاقه‌مند کرده است و به نظرم اگر روی آن کار شود، می‌تواند در اجتماع تاثیر بگذارد و شادی بیشتری داشته باشد و ما بیشتر به سمت سالم بودن بیش برویم.
اینک که بیش از ۷۰ قسمت «منم دوستت دارم» روی آنتن رفته است و تا آخر سال به پایان خواهد رسید، نتیجه کارتان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
این کار خیلی فشرده تهیه شد. حتی در زمان استراحت‌مان هم تمرین می‌کردیم. با این‌که یکی از سخت‌ترین کارهایی بود که در زندگی انجام دادم، اما از بهترین بازی‌هایی بود که در این سال‌ها داشته‌ام. فضای سالم و شاداب و بسیار دوست داشتنی داشت؛ از نوعی که دوست دارم بازهم تجربه کنم.
در کل خوشحالم از این که در این کار بوده‌ام. اما از همه این‌ها که بگذریم، از آقای پرکار به عنوان کارگردان ممنونم، به این‌دلیل که در تمام طول کار می‌دانستند که چه می‌خواهند، بسیار طنز خاص و شیرینی دارند که شبیه دیگران نیست و دنباله‌رو کسی نیست.
کارگردان، در مورد تحلیل رفتار متقابل مطالعه زیادی داشت و از طرفی نویسنده‌ها می‌دانستند که موضوع چیست و چه باید بنویسند و در عین‌حال مفاهیم با شادی منتقل می‌شد.
با کوله‌باری از تجربه از این کار بیرون آمدم و امیدوارم که این خداحافظی من کوتاه مدت باشد و خیلی زود بار دیگر با این گروه همکاری کنم.
این مجموعه در دوران کرونا ضبط و آماده شده است. به عنوان یک بازیگر، کار کردن در دوران همه‌گیری ویروس کووید ۱۹، برای شما چه چالش‌هایی به همراه داشته است؟
کرونا همه مشاغل را تحت‌تاثیر قرار داده است. حرفه ما هم مستثنی از این ماجرا نیست. هم‌زمان با شیوع کرونا، در حرفه ما تصمیم گرفته شد مردم پای تلویزیون بنشینند، سرگرم باشند و حال‌شان خوب باشد و این مستلزم آن بود که هنرمندان کار کنند که این مجموعه‌ها ساخته شود.
من در دوران کرونا، سه مجموعه تلویزیونی کار کرده‌ام و اکنون که ۱۳ ماه از شیوع ویروس کووید ۱۹ گذشته است، شاید تنها سه ماه بیکار بوده‌ام. به‌هرحال خطرهای زیادی وجود داشته که به یاری خدا مشکلی برای من پیش نیامده است اما متاسفانه همکارهای زیادی با این بیماری درگیر شده‌اند و خیلی‌ها را هم از دست داده‌ایم. حرفه ما هم خیلی در معرض خطر بوده اما با این وجود من ترجیح داده‌ام کار و انجام وظیفه کنم.
