با بیژن ذوالفقارنسب درمورد دربی صحبت کردیم. کارشناس قدیمی فوتبال ایران که سالهاست از میادین فوتبال فاصله گرفته، این روزها همچنان مانند گذشه خوشخلق و بشاش است و پاسخ سوال خبرنگاران را با احترام میدهد. با او پیرامون بازی دربی به گفتوگو نشستیم که در ادامه صحبتهایش را میخوانید.
در آستانه بازی دربی درمورد این مسابقه و دو تیم چه نظری دارید؟
حقیقتش صحبتکردن فنی درمورد این بازی خاص دشوار است چون هیچکدام از دو تیم آمادگی لازم برای شرکت در چنین نبردی را ندارند. مشخص است که هیچکدام از این دو تیم بعد از پایان فصل قبل و قبل از آغاز پیشفصل و حتی تا امروز، نتوانستهاند آرامشی را فراهم کنند که هر تیمی برای تیمسازی قبل از فصل به آن نیاز دارد. نسخه واحد هر دو تیم یکی بوده. تغییر سرمربی چه اجباری و چه غیراجباری، ایجاد تغییرات در بخشهای مدیریتی ارشد تیم چه مدیرعامل، چه معاونان اثرگذار و مشکلات فراوان مالی بهاضافه نارضایتی هواداران.
هیچکدام از دو تیم آرامشی نداشتند که سر صبر و با تدبر مسیر فصل جدید را آغاز کنند. نتیجهاش هم به امروز منجر شده و وضعی که دو تیم دارند. فارغ از نحوه امتیازگیری دو تیم، هردو با مشکلات زیادی مواجه هستند. در داخل زمین که اوضاع هر دو تیم بد است.
کادر فنی هر دو تیم با فوتبال سنتی ما ناآشنا هستند و از جو دربی چیزی نمیدانند. در بعد مدیریتی هم که شاهد هستید مشکلات اقتصادی شیرازه هر دو تیم و عمده تیمهای لیگ را درهم کوبیده است. تنها حرفی که درمورد این مسابقه میشود زد این است که همه چیز در گرو شرایط روحی و روانی دو تیم و اتفاقات خاص بازی است!
چیز دیگری برای قضاوت وجود ندارد. من درمورد استقلال یا پرسپولیس چگونه کارشناسی فنی کنم وقتی دو تیم هیچکدام حال فنی و بار فنی خوبی ندارند؟
شما فرمودید نتیجه بازی را روحیه دو تیم و اتفاقات داخل زمین رقم میزند. چطور میشود که فوتبال ایران در این ۲۰ سال تا این اندازه درجا بزند؟ چطور استقلال و پرسپولیس با این همه هزینه و استخدام مربیان خارجی گرانقیمت هنوز باید به سبک تیمهای دهه ۸۰ دنبال کریخوانی داخل زمین و حوادث داخل بازی باشند؟ نقش مدیریت کجاست؟
با شما موافق هستم. کاملا درست گفتید. دلیل اینکه این دو تیم همیشه درحال درجا زدن هستند، یک چیز بیشتر نیست. اینکه متولی هر دو تیم یک سازمان است و آنها هم نسخهای را که بلد نیستند، برای دو تیم تجویز میکنند که به حال و روز فعلی منجر شده است. وزارت ورزش اگر چیزی بلد باشد برای هر دو تیم انجام میدهد و اگر چیزی بلد نباشد را هم برای هر دو تیم انجام نمیدهد. این درجا زدن حاصل تصمیمهای اشتباهی است که برای این دو تیم گرفته میشود.
فوتبال ما سبک و سیاق خاصی ندارد. بازی به هرجهت اداره میشود. غیر از چند تیم صنعتی که خیالشان راحت است و مشکلی ندارند و منابع مالی درستی دارند، بقیه باشگاهها برنامهای برای فوتبال و توسعه آن ندارند. فقط فوتبال را گران میکنند و خودشان را بدهکار. به این وضعیت، بیبرنامگیهای نهادهای تصمیم گیرنده را اضافه کنید. از فدراسیون بگیرید تا سازمان لیگ و وزارت ورزش. این بیبرنامگیها، این عدم نظارتکردنها، این بیبرنامگی عمومی برای اداره فوتبال، تبدیل شده به این وضعیت رخوتآوری که میبینیم. تیمهای بدهکار، بازیکنان خسته و ناراضی، تماشاگران عاصی، روزنامهنگارهای بیانگیزه، داورهایی که قدرشان دانسته نمیشود و…
بله، هیچکس حالش خوب نیست. حتی اگر با دلالهای فوتبال هم صحبت کنید که باید جیبشان پر باشد، آنها هم مینالند و حالشان خوب نیست.
روند فوتبال ایران روندی نیست که در آن اتفاق مثبتی بیفتد. در بعد ساختاری، باشگاههای ما به بزرگترین کانونهای بدهی و ضد فوتبال تبدیل شدهاند. هم فوتبال را گران میکنند، هم منابع مالی اندکی که دارند را هدر میدهند و هم اینکه جای توسعه هدفمند فوتبال مشغول تخریب سازماندهی شده فوتبالند. در بعد نیروی انسانی هم همینطور؛ سالهاست بازیکنسازی در فوتبال ایران مرده. بازیکن نمیسازیم.
واقعا نمیسازیم. تشکیلات فوتبال ما حتی به اندازه نیم قرن قبل هم نیست. نه زمین دارند، نه تیمهای دوم و سوم، نه تیمهای پایه خوب و نه برنامهای برای پیشرفت. دقیقا این همه پول کجا مشغول حیف و میل شدن است که چیزی غیر از بدهی و نارضایتی در آن نمیبینیم؟ درمورد مدیران سوال کردید. پاسخ شما این است، مدیریت ضعیفترین حلقه فوتبال ایران است.
نه تصمیم درست میگیرد، نه درآمدزایی درستی انجام میدهد، نه سرمایهگذاری میکند و نه آیندهای میسازد. واقعا این چه وضعی است که فوتبال ایران دارد؟ غیر از بدهی چه آوردهای دارند؟ هر مدیری هم که میآید کوهی از بدهیهای قبلیها روی سر او میریزد و او هم کوه دیگری به آنها اضافه میکند و تحویل بعدی میدهد. این حلقه معیوب ادامه دارد و کار رسیده به اینجا.
آقای دکتر ممنون از وقتی که گذاشتید. در پایان مصاحبه میتوانید درمورد دربی نتیجهای هم پیشبینی کنید؟
دو تیم خیلی ضعیفند. حتی به نزدیکیهای مرز آمادهشدن هم نرسیدهاند. با این همه پرسپولیس کمی بهتر است. چربش شانس بهخاطر نفرات متحد و هماهنگ پرسپولیس کمی به این سمت میچرخد، ولی باید ببینیم کالدرون میتواند از این برتری استفاده کند؟ نمیدانم. او و استراماچونی شناختی از فوتبال ایران ندارند.